Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
қызыл — I зат. г е о г р. Топырағы, тасы қызғылттау жер. – Жоқ, сері аға, адасып кетерсіз, бұл арада шоқ қ ы з ы л д а р көп, бір бірінен айнымайды (С.Жүнісов, Ақан сері 2, 303). Ол «Бұзау өлген» қ ы з ы л ы н а шыға беріп, бұйдасын іріккен… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қызылқасқыр — зат. зоол. Қасқырдың түгі қызыл қоңыр түсті түрі. Қ ы з ы л қ а с қ ы р д ы ң түр пішіні қасқырды, түлкі мен қорқау қасқырды еске салады. Оның дене тұрқы бір метрден сәл асады, салмағы 14 21 кг дай. Жүні салалы, әрі қою, түрі қызыл қоңыр… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қызылқат — зат. Қызылқат бұтасының ашық қызыл түсті, жеуге жарамды, домалақ жемісі. Маусым айында алма, алмұрт, өрік, алқоры, шабдалы, қарақат, қ ы з ы л қ а т сияқты жеміс жидектердің бәрін де күнделікті тамағымызда қалауынша, молынан пайдалануымызға… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қызыл шақа — Жаңа туған нәресте. Қып қызыл әлі өсіп жетілмеген, жап жас … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қызыл — 1 (Шымк.: Түлк., Сайр.) қырмандағы тазалаған бидайдың үйіндісі. Қ ыз ы л д ы қайтап жатырмыз (Шымк., Түлк.). Колхоз қырманы қ ы з ы л ғ а толы (Шымк., Сайр.). Тіпті Калинин атындағы колхозда қырмандағы қ ы з ы л д ы ң шашылып ысырап болып… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызыл дәрі — (Шымк., Түлк.) қызыл бұрыш. Пиялаға жілі күл салып үш жеріне қ ы з ы л д ә р і салып ішке басады (Шымк., Түлк.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызыл құс — (Гур., Маңғ.) қызыл кірпіш. Аштрахандағы хан сарайының сыртындағы қ ы з ы л қ ұ с т а н қалаған зор қорғаны болыпты (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызыл мүйіс — (Жамб., Луг.) қызыл бұрыш … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызылұрық — (Шымк.: Сайр., Түлк., Лен.) түсі қоңыр ала, іші қызыл, дәмі тәтті, іші қатты қауынның бір түрі. Қ ы з ы л ұ р ы қ піскен кезде қақ айырылып кетеді (Шымк., Сайр.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызылқоңырлану — қызылқоңырлан етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қызылқарағай — зат. бот. 1. Қарағайдың қабығы қызыл түсті түрі. Қ ы з ы л қ а р а ғ а й д а н қиып салынған итарқа шатырлы қоржын үйдің іргесі қора қопсыға толы екен (Қ.Ысқақ, Тұйық, 88). 2. Осы қарағайдың сүрегі. Қоршаудың ішінде үйінді үйінді ағаш; қарағайдың … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
